مدیتیشن مثل بازگشت به خانه است ، مدیتیشن میکنیم تا بخشی از وجودمان را که بطور محو و ناشناخته و نادانسته از دست داده ایم بازیابیم .

میتوانیم آن را راهی برای دست یافتن به استعدادهای بیشتر و نزدیکتر شدن به خود و واقعیت یافتن ظرفیت بیشتری برای دوست داشتن ، ذوق و احساس رسیدن به این شناخت که ما نیز جزئی از تمامیت هستی بوده و هرگز جدا و بیگانه با آن نیستیم بدانیم .

مدیتیشن دید و عمل موثرتری را پدید می آورد ، هنگام مدیتیشن کردن در میابیم که هریک از عبارات فوق مفهومی مشخص و یکسان میابند ؛ آنچه از دست داده و در جستجوی کشف آن هستیم .

مدیتیشن شما را به جایی میرساند که رفتارتان مشابه کسی میگردد که در تلاش به یادآوردن چیزی است که زمانی طولانی آنرا فراموش کرده است .

شخص با مدیتیشن با خودش و محیط اطرافش راحت تر بوده و کارهایی را که به عهده دارد به شکل موثرتری انجام میدهد و به دیگران نزدیک شده احساس خصومت و نگرانی کمتری خواهد داشت .

در این راه هرگز به پایان نمیرسیم زیرا پایانی برای رشد توانایی انسان وجود ندارد و یک برنامه خوب مدیتیشن در بسیاری موارد کاملا شبیه یک برنامه خوب ورزشی است .

هر دو نوع این برنامه ها تنها در صورتی مفید اند که متناسب با شرایط روحی و جسمی شخص باشند .

برای مدیتیشن محدودیت سنی وجود ندارد و هدف اولیه انواع مختلف مدیتیشن هماهنگی و تعلیم ذهن است و انجام مدیتیشن باعث افزایش کارایی فرد در امور روزمره میشود .

انواع مدیتیشن

مدیتیشن انواع زیادی دارد و در چهار دسته کلی عقل ، احساس ، جسم ، عمل قرار دارد که همه روشها به یکجا ختم میشوند.

مسیر عقل : در این روش ما بطور مداوم افکارمان را دنبال میکنیم تا اندیشه های خویش را متحول نماییم

مسیر احساس بر این اصل استوار است که هرچه انسان آزاده تر باشد کامل تر است به قول مولانا عشق راه شناخت اسرار خداست .

در اینگونه روش ها برخی بر عشق به خود ؛ برخی بر عشق به دیگران و برخی بر عشق به خدا تاکید دارند که در نهایت هر سه شیوه به یک نقطه میرسد عشق به خود و دیگران و خدا .

مسیر جسم : در این روش فرد می آموزد از جسم و حرکات بدنی خود آگاه شده و از طریق تمرین این آگاهی را افزایش دهد همچون رقص و سماع صوفیان و هاتایوگا دای چی .

مسیر عمل : این روش شامل آموزش نحوه بودن در جهان و درک وارتباط با آن در حین انجام نوع بخصوصی از مهارت است .

در یکی از روشن ترین نمونه های این روش تمام وظایف معمولی روزانه با این آگاهی انجام میگیرد که گویا هرکدام بخشی از هماهنگی جهان و کائنات است ؛ هر کاری با عشق و تمرکز کامل انجام میشود و مهمترین چیز هنگام انجام آن توجه کامل و مطلق به همان کار در آن لحظه است .

مدیتیشن اصولی و مدیتیشن غیر اصولی

میتوان مدیتیشن ها را به دو دسته کلی اصولی و غیر اصولی تقسیم کرد.

مدیتیشن اصولی : دارای دستورات دقیق و ظریفی است که چگونگی فعالیت درونی فرد را بطور منظم تعیین میکند .

مدتیشن های اصولی را به سه دسته خارجی ، میانی ، درونی تقسیم میکنند که اگر روی هر سه روش بطور مداوم پیگیری شود به یک نتیجه منجر میشود اما هرکدام تاثیر بخصوصی در طول مسیر در شخصیت شما بجای میگذارند .

روش بیرونی : باعث تقویت حس شایستگی توانایی سازش با جهان ، اعتماد به نفس و توانایی سریع و دقیق میشود .

روش میانی : توانایی آرام ماندن را در فرد افزایش داده و او را در برابر حوادث خارجی ضربه ناپذیر میسازد ، در ضمن ادعاهای فرد را درباره اینکه مسایل چگونه باید باشند کاهش میدهد و واکنش وی را در برابر مسایل مختلف تعدیل میکند .

روش درونی : آگاهی از زندگی احساسی و پذیرش آنرا افزایش داده و بیان احساسات را آسانتر میسازد بنابراین اگر در مرحله ای از رشد دچار چنین مشکلاتی باشید بهتر است در برنامه خود از مدیتیشن های درونی هم استفاده کنید .

مدیتیشن غیر اصولی : هدف از مدیتیشن غیر اصولی ، رهایی و آزاد سازی ساختمان شخصیتی فرد بخصوص در زمینه های شایستگی آگاهی و پذیرش توانایی مهرورزی در خود میباشد .

برخی از دستورات و روش های مدیتیشن ترکیبی از انواع مختلف است ؛ البته این را نیز باید بخاطر داشته باشید که تا مدتی نباید انتظار داشت مدیتیشن را به خوبی و با تمرکز کامل انجام دهید.

انچه بیشتر اهمیت دارد تمرینات مداوم است نه به خوبی انجام دادن تمرینات.

پس از گذشت زمان طولانی میتوان انتظار داشت که مدیتیشن واقعی باشد ؛ هرچند برای کسی که به این حد میرسد زمانی کوتاه جلوه میکند.

تمرینات بلندمدت شما را به اهدافی همچون ثبات شخصیت ، افزایش توانایی و پذیرش و بیان احساسات میرساند و تاثیر بعدی مدیتیشن یافتن راهی جدید برای بودن در جهان است.